ปีนี้อายุ 15 แล้วค่ะ ปัจจุบันศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 แผนการเรียนศิลป์-ภาษาจีน โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ดิฉันได้เดินทางไปศึกษาแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมที่เมือง Maungaturoto ตั้งอยู่ที่เกาะเหนือ ประเทศนิวซีแลนด์ เป็นเวลา 3 สัปดาห์ ตั้งแต่วันที่ 21 มีนาคม 2562 ถึงวันที่ 11 เมษายน 2562 ค่ะ

          ความงดงามของธรรมชาติ อากาศที่บริสุทธิ์ และผู้คนที่อัธยาศัยดีนั้น เป็นเหตุผลที่ทำให้ดิฉันตัดสินใจเลือกไปประเทศนิวซีแลนด์ เมืองที่ดิฉันได้ไปแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมนั้นเป็นเมืองเล็กๆ ห่างจาก Auckland International Airport เกือบสี่ชั่วโมง มีประชากรในเมืองอยู่ไม่ถึง 500 คน ภูมิประเทศโดยมากเป็นเนินเขา มีทุ่งหญ้า พรรณไม้มากมาย เป็นสีเขียวขจีแผ่ปกคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของเมือง ดูๆไปแล้ว ทั้งเมืองนั้นมีจำนวนสัตว์ เช่น แกะ แพะ ม้า หรือ วัว มากกว่ามนุษย์เสียอีก เมื่อแหงนหน้ามองบนฟ้า ก็สวยสมกับที่ได้ชื่อว่าเป็นดินแดนแห่งเมฆยาวสีขาว ท้องฟ้าในตอนกลางคืนนั้นมีเมฆน้อยมาก รวมทั้งแสงไฟในเมืองที่น้อย ทำให้เห็นแสงดาวได้ชัดเจน โดยส่วนตัว ดิฉันชอบที่จะอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ รวมทั้งถ่ายรูปบันทึกความทรงจำในที่ต่างๆ ที่ดิฉันได้ไปเยือน นิวซีแลนด์จึงเป็นเสมือนสรวงสวรรค์ที่สมบูรณ์แบบสำหรับดิฉันชื่อโครงการเยาวชนอีซีอี. แลกเปลี่ยนวัฒนธรรมนี้ ดิฉันได้ยินได้ฟังมานานแล้ว ไม่ว่าจะจากครู เพื่อนๆ หรือในโซเชียลมีเดียก็ตาม ทำให้ดิฉันมั่นใจในศักยภาพของโครงการ เมื่อทางโครงการเปิดรับสมัครสอบชิงทุนไปศึกษาแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม ดิฉันจึงสมัครสอบโดยไม่ลังเล

        สำหรับ 1 วันในโรงเรียนนั้น เต็มไปด้วยสิ่งใหม่ๆ ให้ได้เรียนรู้เสมอ ไม่ใช่เพียงแค่ความรู้ด้านวิชาการ แต่เป็นความต่างของวัฒนธรรมที่สวยงาม ดิฉันได้พบเจอเพื่อนใหม่มากมาย พวกเราต่างกัน แต่พร้อมที่จะเรียนรู้กันและกัน การได้เรียนรู้ชีวิตในอีก 1 ทวีป เป็นอะไรที่มหัศจรรย์มาก

        โรงเรียนจัดบัดดี้ให้คู่กับเด็กไทยทุกคนด้วย กับบัดดี้ของดิฉัน เราเข้ากันได้ดีมากๆ มีหลายอย่างที่เราชอบเหมือนๆกัน ทำให้มีเรื่องคุยกันตลอด โฮสของเราเตรียมอาหารกลางวันให้เสมอ มีครบจนแทบจะเกินอิ่ม ทั้งแซนด์วิซ ขนม น้ำ ผลไม้ และอีกมากมาย ทางโรงเรียนจัดตารางให้เราได้เข้าร่วมคลาสกับบัดดี้ บางคาบก็เป็นการศึกษาวัฒนธรรมของชาวเมารี ซึ่งเป็นชนดั้งเดิมในพื้นที่นิวซีแลนด์ รวมทั้งเป็นรากฐานสำคัญของวัฒนธรรมหลายๆอย่างในนิวซีแลนด์ด้วย ดิฉันมีโอกาสได้เรียนภาษาเมารีเบื้องต้นกับนักเรียนชาวเมารี พวกเขาน่ารักมากๆ ร่าเริง และ ร้องรำทำเพลงเก่ง พวกเขาทำการแสดงของชาวเมารีด้วย ตอนที่เราใกล้จะต้องกลับประเทศ มันงดงามมาก เข้มแข็ง แต่ก็อ่อนหวาน ไพเราะแต่เจือไปด้วยความขึงขังในที นึกย้อนกลับไปกี่ครั้ง ก็ยังประทับใจอยู่ไม่เคยเลือน และเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม เราก็ต้องแสดงวัฒนธรรมไทยด้วยเช่นกัน โดยทำการแสดงในวันไทยไนท์ ซึ่งเป็นอีกวันที่พวกเรามีความทรงจำดีๆร่วมกัน